Tour L'Afrique du Sud part 2

Daar ben ik weer, tijd voor deel 2! Ik zal vast nog wel wat vergeten zijn, het is alweer 3 weken geleden, maar ook hier was het super!

De volgende stop zouden de Drakensbergen worden voor een 2 daagse hike. Toen we er aankwamen was het weer niet al te best, het waaide hard regende en ’s nachts de hardste onweer die ik ooit heb meegemaakt. En daar lagen we vrolijk in ons tentje. De eigenaar van de lodge was een oud klimmer die tochten in de Himalaya heeft gelopen, omdat er die avond nog weer kans was op onweer adviseerde hij ons morgen pas te beginnen. We hebben in de buurt wat rondgebanjerd en ’s avond lekker gebraait. (een bbq) De dag erna was het weer al iets beter en we gingen op weg, we gingen naar Monks Cowl waar we zouden gaan wandelen. Met 2 grote backpacks met spullen liepen we de berg op, hoe verder we kwamen hoe minder mensen er nog meeliepen en al snel waren we de enige. We liepen door de mist en het was al redelijk fris, we hadden ons tentje op een open plekje tussen 2 bergen neergezet met een prachtig uitzicht. Vervolgens warmden we snel het astronautenvoedsel op dat Nel en Frans ons had meegegeven, wat nu echt perfect uit kwam en het was nog goed te eten ook. Omdat het al vroeg donker was en je midden in de bergen was lagen we rond 7 uur al in ons tentje. De nacht voelde een beetje fris aan maar we vonden dat we ons niet aan moesten stellen dus deden nog een laagje extra aan. De volgende dag ritste Jis de tent open en ze zei dat ik er ook uit moest komen. Alle mist was weg en de bergen waren schitterend maar er lag ook een goeie laag ijs op onze tent, laagje thee in een mok was bevroren, het had goed gevroren die nacht dus. Zit je dan in het warme Afrika, not. Het plan was om die ochtend de pas op te klauteren en rond de middag terug te zijn bij de tent waarna we die zouden opruimen en terug banjeren naar de auto. Helaas had Jis erge buikpijn die dag en moesten we halverwege de klim omkeren. We zijn teruggegaan, ons tentje in gepakt, en rustig de berg af gewandeld. Een laatste lunch in de bergen en rond 4 uur waren we bij de auto. Toen teruggereden naar de lodge om een lekkere douche te nemen in de buitendouches die ze daar hebben. Die avond zijn we naar Durban gekoerst.

In Durban was het al donker toen we daar aankwamen, we reden via het havengebied naar de enige backpackers die met een routebeschrijving stond aangegeven. Het gebied waar we doorheen reden voelden we ons voor het eerst deze vakantie niet erg op ons gemak, snel naar de backpackers gegaan waar we in een lekker bed zouden stappen. We werden naar onze kamer gebracht, en we liepen langs wat er voor ons uitzag als paardenstallen uit een manege, dit bleek onze kamer te zijn. We hadden nog niet gegeten en gingen op zoek, in de buurt was alleen nog een KFC open tot onze teleurstelling. We haalden hier toch wat en hebben romantische fastfood diner op het strand gegeten, eerste keer strand in Zuid-Afrika!

Volgende ochtend lekker ontbeten bij een strandtent, die nu wel open was, en daarna doorgereden naar de grootste shopping mall die ik ooit heb gezien. Een complete stad rees voor ons op, je kon het zo gek niet verzinnen of het was er en wij gingen op zoek naar een oplader voor de camera. Die was helaas in Swaziland achtergebleven…
Vanuit de shopping mall zijn we naar “the Orbi gorge” gereden, hier overnacht. Het is een mooie kloof maar omdat we al zo veel moois hadden gezien viel hij een beetje tegen. Er zouden ook bavianen rondlopen maar die hebben wij in ieder geval niet gezien.

De volgende 4 dagen waren de mooiste van heel de vakantie, de heen en terugweg naar deze plaats was wel weer precies het tegenovergestelde. We reden over wegen waar een goede 4x4 auto moeite mee zou hebben maar ons VW polootje heeft het gehaald:). Na een dag rijden vanuit de orbi gorge reden we in het pikkedonker over deze weg. Na een aantal keer verkeerd gereden besloten we om een lokale “gekleurde” mee te nemen die het ons zou wijzen. Toen we er aan kwamen zagen we enkel een aantal rondavels staan (van die ronde afrikaanse huisjes) en verder niks. De chief van Bulalunga liet ons zien waar we onze tent neer konden zetten en na een snelle hap gingen we maar slapen. De volgende dag ritsten we onze tent open en tot onze verbazing stond onze tent op een klein duintje nog geen 50 meter van het strand af. Er was verder niemand te bekennen en we hadden het gevoel dat we op een onbewoond eiland wakker werden. De gehele lodge werd gerund door de lokale Xhosa bevolking en er waren maar 20 andere reizigers. De Xhosa vrouwen liepen nog rond met beschilderde gezichten, het was een echt traditioneel dropje. We genoten van een traditionele lunch, noem een soort boon en hij zat erin, wat tot mijn verbazing nog goed te eten was ook en lekker gezwommen in de zee. Het grappigste was dat de Bulalunga lodge geen warm water heeft. Hier hadden ze ook wat op verzonnen, een badkuip waar een vuurtje onder gestookt moest worden, een douche die verwarmd werd door een jerrycan boven op het dak te zetten en de zon zou wel z’n werk doen, en een rocket shower. Dit was een douche waarbij de warmwaterleiding door een schoorsteen liep, door middel van een goed fikkie beneden de schoorsteen door middel van paraffine werd zo de warm water leiding verwarmd. Na 7 minuten was de paraffine op en stond je gewoon weer onder een koude douche. We hebben hier heerlijk 3 dagen doorgebracht met massages, chillen en nog meer chillen. De dag dat we weg gingen hebben we de zon op zien komen uit de zee. Je moest er om half 6 voor uit je bed maar dan heb je ook wat, een super gezicht! En om de ochtend nog specialer te maken zagen we, tijdens het opruimen van de tent, vlakbij de kust een groep van zeker 30 springende dolfijnen en een aantal walvissen voorbij zwemmen.

De terugweg over de “Killerroad” heeft ons op de terugweg de kop gekost, een lekker band… Maar! Vanuit het niets kwamen er 7 negertjes van een jaar of 12 aanlopen, toen wij de krik en het reservewiel pakten, pakten zei het net zo snel uit onze handen en hebben voor ons de band verwisseld. Tijdens een speurtocht voor benzine, het lampje brandde al lang voordat we bij Bulalunga aankwamen, werden we naar de Shabeen (lokale kroeg) doorverwezen. Alle mannen uit het dorp kwamen hier bij elkaar om zich lekker vol te gieten en ergens achteraf stond een schuurtje met benzine. Helaas zat er nog maar 5 liter in dus we moesten nog een kroeg bezoeken voordat we bij een echte benzinepomp waren.

Dennis Storm heeft onder dezelfde douches gestaan:

http://3opreis.bnn.nl/bestemming/22/wild-coast

Al ben je niet geïnteresseerd in het evt. naakte lichaam van Dennis (Heb het filmpje zelf nog niet gezien) moet je ook even kijken. It’s B-e-a-utiful.

Na Bulalunga reden we naar Chintsa, een ander dorpje aan de wildcoast maar waar vooral grote zomerhuizen van Britten staan. Omdat we een lekker band hadden gehad moesten we langs het vliegveld om een nieuwe band te vragen. Bij East Londen deden ze vrij lastig en moesten we de hele auto af staan of konden we morgen weer terug komen (het was zondag). Op zich geen probleem maar als we bellen en ons verteld wordt dat we zo een nieuwe band mee konden krijgen waren we het er niet mee eens. We zijn lekker eigenwijs doorgereden op ons thuisbrengertje 300km verder naar Port Elisabeth. Hier wisten de mensen wel wat service was en binnen 20 min hadden we een spiksplinternieuwe polo met nog geen 3000km op de teller. ’s Middags kwamen we aan in Chintsa. Hier geprobeerd te surfen maar helaas was het weer 2 dagen niet goed genoeg. Het voordeel was dat ze dat altijd pas zeiden op het moment dat je je surfboard al wilde gaan pakken. Wel hadden ze in Chintsa de lekkerste burgers die we heel de reis hebben gegeten.
Na Chintsa zijn we doorgereden naar Stormsriver. Hier n dag gemountainbiked door de bossen en richting de kloof van de rivier. Om hier te komen moest je alleen langs de snelweg fietsen waar auto’s en vrachtwagens met 120 km per uur voorbij raasden. 2 nachtjes weer in een bed slapen deed ons goed en met goede moed reden we via Hermanus naar Kaapstad. Iedereen vertelde ons dat de gardenroute helemaal de bom was maar wij vonden het wel mee vallen. We reden er doorheen wat prachtig was, maar zodra je een stadje in reed waren er alleen maar gepensioneerden die zich de hele dag op een terras settelden. In Hermanus gingen we op walvisjacht, Hermanus is the place to be voor de walvis en toevallig zaten we midden in het walvissen seizoen. En idd in een klein baaitje lag een reusachtige walvis, toch wel heel speciaal om zon groot beest daar in het water te zien liggen. Af en toe gooide hij zijn staart omhoog en dan besef je pas hoe groot ze eigenlijk zijn.

Tegenwoordige tijd:
Het is nog steeds super hier. Ik ben nu met mijn 2e week bezig met de stage en heb al een goed beeld wat ik wil. Ik heb de concepten gemaakt en die worden moment supreme gekeurd en gekozen. Het bedrijf wordt wel steeds kleiner, secretaresse is weg (moet men eigen koffie halen nu), baas a is ziek, baas b is weg. Sven en ik zijn de enige in het bedrijf nu! We hebben ook kaarten gekocht voor van alles en elk weekend tot half okt zitten we onder de pannen. Vrijdag gaan we naar het Oktoberfest (bierfeest uit Duitsland) wat hier bij het Duitse Consulaat gevierd wordt en we hebben tickets voor de rugbywedstrijd Sprinkbokken - All blacks. Oftewel Zuid-Afrika - Nieuw Zeeland. Schijnt een heftige en gave wedstrijd te worden!
Ook is het lange bed gearriveerd en slaap ik de komende tijd in een bed waar ik wel in pas:)
Aangezien Sven en ik vandaag de enige waren staat de NL radio aan, ik heb te doen met jullie weerberichten. 17 graden en regen vs. 32 graden en geen wolkje aan de lucht!
Ik zeg succes!

Zonnige groet uit Pretoria

Max